Archiwum 28 lutego 2004

Droga do nikąd.

Droga do zatracenia.

Zaniepokojenie.

Ja.

Niby nie sama.

Niby tak szczęśliwa.

A jednoczesnie tak zagubiona.

Szukam rozwiązania.

Szukam przyczyny takiego stanu.

Pragnę by TO minęło.

Próbuje pozbyć się tego,co uniemożliwia mi normalne funkcjonowanie.

Krzyczę!

Usłysz mnie!

Weź za rękę!

Porozmawiaj.

Bądź...

Nie potrafię tego powiedzieć.

Tak cięzko byłoby mi to zrobić.

Nieraz próbowałam.

Zabrakło siły.

Zabrakło odwagi...

Lęk przed złym odbiorem...???

Strach,że cos stracę???

Oni mowią "powiedz"

Nie rozumieją tego ,co ja czuję...

Czego tak bardzo się boję...

Nie wiem,co będzie.

Czy wreszcie nabiorę odwagi???

To chyba konieczne.

Nie można wciąż ukrywać tego,

Co powinno być juz dawno głośno wypowiedziane...

Ps.Szblon zniknął..:/

salma8