| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
Droga do nikąd.
Droga do zatracenia.
Zaniepokojenie.
Ja.
Niby nie sama.
Niby tak szczęśliwa.
A jednoczesnie tak zagubiona.
Szukam rozwiązania.
Szukam przyczyny takiego stanu.
Pragnę by TO minęło.
Próbuje pozbyć się tego,co uniemożliwia mi normalne funkcjonowanie.
Krzyczę!
Usłysz mnie!
Weź za rękę!
Porozmawiaj.
Bądź...
Nie potrafię tego powiedzieć.
Tak cięzko byłoby mi to zrobić.
Nieraz próbowałam.
Zabrakło siły.
Zabrakło odwagi...
Lęk przed złym odbiorem...???
Strach,że cos stracę???
Oni mowią "powiedz"
Nie rozumieją tego ,co ja czuję...
Czego tak bardzo się boję...
Nie wiem,co będzie.
Czy wreszcie nabiorę odwagi???
To chyba konieczne.
Nie można wciąż ukrywać tego,
Co powinno być juz dawno głośno wypowiedziane...
Ps.Szblon zniknął..:/
Chyba kazdy z nas czasem potrzebuje samotności.Czasu poświęconego na przemyślnie paru spraw.Osobistych,tych najbardziej intymnych.Ja całkiem często mam ochotę być sama.Sama ze sobą.Ze swoimi radościami,smutkami,problemami,porazkami...Mam takie momenty,że po prostu nie chce mi sie z nikim rozmawiac.zamykam sie w swiecie,do ktorego nikt poza mna nie ma dostepu.Mysle,wspominam,zaluje...Czasem smieje sie sama z siebie lub ze swojego szczescia.Czasem chce mi sie plakac,krzyczec..Rzadko dzwonie w trudnych momentach do znajomych.Wole pobyc sama ze swoim wewnetrznym zalem.Klade sie,slucham jakiejs naprawde dolujacej muzyki...i zastanawiam sie nad wszystkim.Czuje sie dobrze mimo ze nikogo przy mnie nie ma.W takich momentach licze na siebie.W trudnych sytuacjach slucham wlasnego sumienia.Owszem pytam o rade,rozmawiam z bliskimi,ale decyzja ktora podejmuje jest zawsze zgodna z tym co czuje.Mysle ze to wazne posiadac umiejetnosc spedzania czasu sam na sam we wlasnym swiecie.To czesto pomaga,wycisza,relaksuje.Szczegolnie osobe,ktora z natury jest bardzo towarzyska...Bo to wlasnie taka osoba najbardziej potrzebuje czasu na relaks w samotnosci....Oderwanie sie od calego zgielku,szumu,plotek...ehh:/to czasem naprawde meczy...(skad ja to wiem?:P)
Smutek,mieszane uczucia,przygnebienie...To byla dziwna sytuacja.Niby nic sie nie stalo.A jednak nie moge przestac o tym myslec...Juz nawet nie chodzi o Nią...Ale to przywitanie..Bylo zastanawiajace.Zmusilo do refleksji..Strach,ze strace cos na czym tak bardzo mi zalezy...paralizuje.Zle wspomnienia,doswiadczenia...Przez to wszystko jestem zbyt wrazliwa.Wyolbrzymiam...Wiem...ale zrozum,ze nie jestem z kamienia...Czuje...
Ps.Krotko,ale na temat.
Ta notka nie warta jest komentarza...
Dół...:/
Nie wiem, co powiedziec.Wrocilam...i jakos tak jest mi dobrze...nie spodziewalam sie...kocham...Tylko Ty mnie zrozumiesz...